Leesautobiografie

Alles begon toen ik nog heel klein was. Mijn mama las voor en ik luisterde geboeid naar de verhaaltjes over prinsessen, prinsen, dieren,…

In het eerste leerjaar leerde ik mijn eerste woordjes lezen. En al snel kon ik ook zinnetjes lezen. Zo leerde ik flink verder tot ik in het vierde al heuse boeken kon lezen. Van Geronimo Stilton was ik een grote fan. Ik heb veel van zijn boeken gelezen. Ik las ze op 3 dagen gemiddeld uit. Zelfs tijdens de speeltijd als het regende kon je mij heel soms terugvinden op een bankje met een boek van Geronimo in mijn handen. Natuurlijk heb ik ook veel boeken met de school geleend bij de bibliotheek. Hier heb ik ook nog mooie herinneringen aan.

Ik weet nog heel goed dat er in mijn klas van het vijfde leerjaar een grote boekenkast stond. Hier kon je mij om de twee weken vinden, want dan was mijn boek uit en nam ik er een nieuw. Dat jaar heb ik veel boeken gelezen. Ik heb zelfs nog het lijstje dat we moesten maken.

De jaren die volgden ontdekte ik nieuwe auteurs waaronder Dirk Bracke. Hij heeft een belangrijke rol gespeeld. Dankzij hem heb ik ondervonden dat ik liever realistische boeken lees. Enkele boeken van hem die ik heb gelezen, zijn: “Als olifanten vechten”, “Papier”, de driedelige reeks “Dirk Bracke for girls”, “Henna op je huid”, “Het uur nul”,...

Ik heb zeker drie jaar de fantasieboeken links laten liggen. Ondertussen lees ik al makkelijker een fantasieboek, maar als ik kan kiezen, zal ik toch sneller naar een realistisch boek grijpen.

Er zijn toch enkele fantasieboeken die mij hebben geboeid. Dit zijn de boeken van Thea Beckman en ook de trilogie van de hongerspelen. Deze heb ik op 3 weken uitgelezen. Ik was vanaf de eerste bladzijde verkocht. 

Geschiedenisboeken behoren tot mijn favorieten. Ik hou ervan om te ondervinden hoe het was in een andere tijd of in bepaalde omstandigheden. Ik laat mij graag meeslepen door deze verhalen en bevind mij op die moment ook echt ergens anders. Het liefst van al lees ik boeken die zich afspelen in oorlogen of conflicten uit het verleden. “Oorlogswinter” van Jan Terlouw en “De hondeneters” van Marita De Sterck zijn hier prachtige voorbeelden van.

Als ik eens door mijn boekenkast ga, zie ik toch een paar boeken die een grote indruk bij mij hebben achtergelaten.

“Oosterschelde” van Jan Terlouw heeft mij betoverd. Ik kon niet stoppen met lezen. Ook toen ik “De hut van oom Tom” van Ed Franck las, werd ik volledig ingepalmd. “Haar naam was Sarah” van Tatiana de Rosnay heb ik op het strand uitgelezen in 3 dagen. Een fantastisch verhaal.

Er zijn ook veel boeken die mij diep hebben ontroerd. Boeken die mij hebben doen huilen, omdat het zo een trieste en mooie verhalen waren. Een voorbeeld is “Dolores” van Noëlla Elpers. Het trieste verhaal over het leven van een meisje met achondroplasie, met andere woorden een dwergje.

Ik heb nu toch al een aantal boeken opgesomd, maar ik heb er natuurlijk nog veel meer gelezen. Waaronder klassiekers zoals “Romeo en Julia” van Ed Franck of “Kruistocht in spijkerbroek” van Thea Beckman en nog veel anderen.

Alle boeken die ik tot nu toe heb gelezen, waren kinderboeken of jeugdboeken. De laatste tijd las ik soms al eens een meer volwassen boek, maar ik grijp toch graag terug naar een goed jeugdboek. Vermits ik nu in het vijfde zit, heb ik, denk ik, een nieuw stadium bereikt. Met “De helaasheid der dingen” van Dimitri Verhulst wil ik beginnen aan een nieuwe periode. Ik denk dat ik vanaf nu groot genoeg ben om toch maar eens definitief naar die volwassen boeken te grijpen, maar soms een jeugdromannetje kan natuurlijk geen kwaad. ;-)